«چرچیل» به دنبال پل پیروزی در تهران/ خودداری متفقین از دیدار با شاه + تصاویر

به گزارش خبرنگار تاریخ خبرگزاری فارس، «وینستون لئونارد اسپنسر چرچیل» صبح روز یکشنبه ۲۴ ژانویه ۱۹۶۵ میلادی به دلیل سکته مغزی در سن ۹۱ سالگی درگذشت.

وی طی دو دوره (سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ و سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵) نخست‌وزیر بریتانیا بود و به همین دلیل در میان توده مردم به زیرکی مشهور است. مجله تایم او را به عنوان «مرد نیمه اول قرن بیستم» انتخاب کرده است.

چرچیل در دوران اول نخست‌وزیری خود و در خلال جنگ جهانی دوم، در تهران با روزولت (رئیس‌جمهور ایالات متحده) و استالین (دبیرکل اتحاد جماهیر شوروی) دیدار کرد.

این دیدارها سه روز به طول انجامید (از ۶ تا ۹ آذرماه ۱۳۲۲ برابر با ۲۸ نوامبر تا اول دسامبر ۱۹۴۳) تا متفقین درباره چگونگی ادامه جنگ با متحدین (آلمان نازی، ایتالیا، ژاپن) تصمیم‌گیری کنند. جالب اینکه رهبران متفقین بدون این که دولت ایران خبر داشته باشد، برای برگزاری کنفرانس تهران به ایران سفر کردند.

علت انتخاب تهران برای برگزاری این کنفرانس، نزدیکی آن به شوروی بود چرا که ژوزف استالین، رهبر این کشور می‌خواست در اوج جنگ جهانی دوم نزدیک مسکو باشد. از طرفی دیگر، متفقین به دلیل اشغال ایران، تهران را در اختیار داشتند و تأمین امنیت این شهر برایشان آسان بود.

حتی سه خیابان در تهران به نام‌های چرچیل، روزولت و استالین نامگذاری شد. این در حالی است که سران آمریکا و انگلیس حاضر نشدند به دیدار شاه ایران بروند و این محمدرضا پهلوی بود که به دیدار آنها رفت!

تاج‌الملوک مادر شاه درخصوص این اتفاق می‌گوید: «درآن موقع محمدرضا جوان بود و انگلیسی‌ها و آمریکائی‌ها هم چون ایران را اشغال کرده بودند، خود را حاکم ایران می‌دیدند و حاضر نشدند به دیدن محمدرضا بیایند، بلکه محمدرضا را وادار کردند تا به دیدن رئیس‌جمهوری آمریکا و نخست وزیر انگلستان برود.» او در این ملاقات درخواست کرد تبعیدگاه پدرش را به دلیل آب و هوای گرم و شرجی جزیره موریس تغییر دهند که این درخواست پذیرفته شد و رضاشاه به یوهانسبورگ آفریقای جنوبی انتقال یافت و در همانجا مُرد.

مهم‌ترین توافقی که در این کنفرانس به‌دست آمد، درباره گشایش جبهه دوم در غرب اروپا بود. این نشست تأثیر مهمی بر جنگ جهانی دوم داشت. آمریکا با تجهیز ارتش شوروی به آن کمک کرد تا ارتش آلمان نازی را در دروازه‌های شهر استالینگراد نابود کند، به همین خاطر ایران «پل پیروزی» متفقین لقب گرفت. چون مدت‌ها راه‌آهن ایران وسیله انتقال تسلیحات و خواربار از جنوب ایران به شمال و از آنجا به شوروی بود.

متفقین همچنین در تهران متعهد شدند که پس از جنگ از ایران خارج شوند و استقلال این کشور را به رسمیت بشناسند؛ اما با پایان جنگ، شوروی از این کار اجتناب کرد و این اشغال تا ۱۰ ماه بعد ادامه یافت.

پس از مرگ چرچیل، ام‍ی‍رع‍ب‍اس‌ ه‍وی‍دا در اولین روزهای نخست‌وزیری خود یعنی در بهمن ۱۳۴۳ به س‍ف‍ارت‌ ان‍گ‍ل‍س‍ت‍ان‌ در ت‍ه‍ران‌ رفت و دف‍ت‍ر ی‍ادب‍ود چ‍رچ‍ی‍ل‌ را امضا کرد.

انتهای پیام/ک

انتهای پیام/ک