درگیری ۲۱ بهمن در نیروی هوایی کمر ارتش شاه را شکست/ شهید بهشتی مخالف دیدار امام با همافران در ۱۲بهمن بود

به گزارش خبرنگار تاریخ خبرگزاری فارس، احمد جنتی محب، استاد دانشگاه و رییس سابق مرکز اسناد ملی دفاع مقدس، از جمله سازماندهان اصلی همافرها و حماسه‌آفرینان انقلاب اسلامی است. وی خاطرات جالبی از ۱۹ بهمن و در ادامه از ۲۱ بهمن دارد. 

*بعد از ملاقات همافران با امام آیا مشکلی برای افراد شرکت کننده در آن ملاقات با امام پیش نیامده است؟

روز ۱۷ بهمن سال ۵۷ بود که بخش نامه ای از ضد اطلاعات ارتش به دست ما رسید مبنی بر این که «اگر دیده شود نظامیان به هر صورتی با اغتشاشگران همکاری و همراهی داشته باشند، برابر مقررات زمان جنگ به اعدام محکوم خواهند شد» اما این بخش نامه تردیدی در دل ما ایجاد نکرد جون تصمیمات گرفته شده بود.

قبل از ۱۷ بهمن تعدادی از افسران و دانشجویان نیروی هوایی بخش نامه‌ای را امضا کردند که بر اساس آن گروه هایی را تشکیل دهند تا در تاریخ ۱۹ بهمن خدمت حضرت امام خمینی(ره) برسند.

حتی قرار بود در روز ورود حضرت امام به تهران در فرودگاه مهرآباد دیداری میان امام و همافران رخ دهد اما به توصیه شهید بهشتی همافران از این دیدار منصرف شدند. همافران تصمیم گرفتند در روز ۱۹ بهمن به دیدار امام بروند برای اینکه 

رمز عملیات،کوهنوردی نام گرفت و قرار شد روز ۱۹ بهمن صبح زود با لباس کوه برای کوهنوردی(دیدار با امام خمینی در مدرسه رفاه) در چهارراه آبسردار گرد هم بیایم.

یادم هست که روز حمایت از دولت موقت بود و ما بازوبندهایی را به بازوی افرادی که مورد اعتماد بودند بسته بودیم.  بعد از جمع شدن تعداد زیادی از همافران در حیاط مدرسه لباس خود را عوض کردیم در خدمت حضرت امام(ره) رژه ای قوی تر از کادر نیروی زمینی رفتیم. آن روز رژه ای با پای دل رفتیم و ضربات پای ما گردوخاکی راه انداخته بود. در ادامه سرود خمینی امام را خواندیم دوستی که صدای رسای داشت فرمان ایست را صادر کرد و ما ایستادیم و شعار دادیم «ما نظامیان ملی به فرمان خمینی از طاغوت گسستیم به ملت پیوستیم» سپس در محیطی که عکس بسیار معروفی توسط مرحوم پرتوی خبرنگار کیهان گرفته شده، به سخنان کوتاه حضرت امام گوش دادیم. البته آن عکس بعد از روز همان روز در روزنامه کیهان منتشر شد و ستاد ارتش و نیروی هوایی آن را تکذیب کردند اما امام تایید کردند.

بعد از بیعت با حضرت امام(ره) به فکر این بودیم که فراری شویم، اما فرمایشات ایشان چنان ما را تحت تاثیر قرار داد که وارد حرکت مردمی انقلاب اسلامی شدیم. ایشان از نیروهای مسلح و ارتش هم دعوت کرد که به ما بپوندند. در آن روز، حضرت امام(ره) مدال افتخاری به سینه ما زدند و فروند که از امروز سرباز قرآن و حضرت امام زمان (عج) هستید.

همافران به پادگان برگشتند. دانشجویان در روز ۲۱ بهمن در پادگان نیروی هوایی پای فیلم تلویزیون که لحظه ورود حضرت امام را پخش کرد نشستند و صلوات فرستادند. اما خدمه چند تانک که به دلیل حکومت نظامی در پادگان مستقر بودند با دانشجویان درگیر می شوند، یکی از خدمه ها پشت تانک نشسته و با شلیک گلوله درب و پنجره ها را خراب می کند، با این دانشجویان کوتاه نیامدند تا این که تمسار ربیعی با کلت به سوی چند نفر شلیک می‌کند و یکی دو نفر را شهید و زخمی می‌کند.

با شنیدن شلیک‌ها مردم برای حمایت از انقلابیون پشت دیوار پادگان جمع شده تا صبح شعار می‌دهند. اجازه ندادند نیرویی به حکومت نظامی اظافه شود تا به همافران و دانشجویانی که به انقلاب پیوستند را سرکوب کنند.

 افسران نیروی هوایی با هماهنگی دانشجویان واحد الکترونیک در داخل پادگان دست به اعتراض زدند. وقتی می‌خواستیم از درب اصلی خارج شویم حکومت نظامی به ما حمله کرد و معترضین را به رگبار بستند.

معترضین به سمت اسلحه خانه رفتند و به اسلحه دست پیدا کردند به سرعت درگیری دو جانبه شد و ما به ساختمان ۶ طبقه ای که بر حکومت نظامی مسلط بود راه پیدا کردیم و توانستیم از این نقطه بر حکومت نظامی پیروز شویم.

اولین شهید نیروی هوایی در آن اعتراض شهید شاه مرادی بود که مقابل چشمان من شهید شد. جنگ مسلحانه در آن روز آغاز شد که به منزله تیر خلاص به رژیم بود. 

دوستان ما در آن روز تمامی خیابان دماوند را مسلح کردند و شبانه روز برای جلوگیری از حضور تانک ها  در خیابان شبانه روز نگهبانی می دادند. تا این که چند ماشین با بلند گو آمدند و در خیابان ها اعلام می کردند که امام حکومت نظام را ملغی اعلام کرده است. تا این که جمعیت دوباره به خیابان ها برگشتند و ظرف یک ساعت تمام آن منطقه را با وسایل شخصی خود سنگر بندی کردند.

 مردم مسجد آدینه را به عنوان مقر اسلحه و مهمات قرار داده بودند ما آن شب تا صبح در خیابان تهران نو درگیر بودیم و صبح دیدیم که تعدادی از دوستانمان شهید شده اند. 

ساعت ۱۰ صبح روز ۲۲ بهمن که ستاد ارتش جلسه اضطراری تشکیل داد و بی طرفی ارتش را اعلام کردند و دستور دادند نظامی ها به پادگان ها برگردند. به اعتقاد من دلیل این که ارتش تا آن حد به امام اعتقاد داشتند این بود که اما از سال ۴۲ تا ۵۷ در هر بیانیه و اطلاعیه ای که در مورد ارتش دادند با ارتش با احترام صحبت کردند.

 در سال های بعد امام(ره) تعابیر عجیبی داشتند و این روز را یوم الله قلمداد کردند. ایشان گفتند که در آن روز هرکس می خواست به انقلاب بپیوندند با مرگ مواجه بود و شما آن روز امتحان خود دادید. همچنین مقام معظم رهبری نیز در ارتباط با این حرکت فرمودند که من آن روز نظاره گر این صحنه زیبا بودم و دیدم که این نیروی هوایی چگونه در مقابل حضرت امام(ره) رژه می رود و نزد خودم گفتم، سدی که مقابل انقلاب بود، دیگر نیست.

انتهای پیام/