فراز و نشیب زندگی شهید سپهبد قرنی و آمر شهادتش

به گزارش خبرنگار تاریخ خبرگزاری فارس، محمد ‌رضا کایینی در یکی از صحفات اجتماعی خود به مناسبت سالروز شهادت سپهبد محمد ولی قرنی نوشت. کاویدن زندگی سپهبد محمد ولی قرنی، هماره برایم جذاب بوده است. علت نیز، فراز و فرودهایی است که حیات سیاسی و نظامی او به خود دیده و آن را متفاوت و رازآلود کرده است.

از جمله آنها، نقش آفرینی در رویداد بیست و هشت مرداد که ره آورد آن، احراز ریاست رکن دو ارتش – بالاترین نهاد امنیتی وقت – بود، و سپس در آن مسند، همگامی کلان در ساماندهی یک کودتا برعلیه شاه و لو رفتن مرموز آن و البته کیفر بدون تناسب سه ساله ای که برای این جرم در نظر گرفته شد، و نیز تدارک کودتایی دیگر – که بارها از همگامی آیت الله میلانی با آن سخن رفته است – و باز تنها محکومیت به یک زندان سه ساله؛ است که هر پژوهنده ای را برای دانستن بیشتر از کارنامه او ترغیب می‌کند. متاسفانه در سالیان پیشین، همسر و فرزند او نیز روی از جهان برگرفتند و کسی پی جوی خاطرات و دانسته های آنان نشد.

با این همه میتوان مواردی را به عنوان خصال قطعی قرنی برشمرد. اول: گرایشات جدی دینی – که در ارتباط او با روحانیت و یادداشت های منتشرشده وی نمود یافته است – و دو دیگر اینکه: او قطعا از دوره‌ای به بعد، از شاه و حکومتش برید و به یک نظامی برانداز مبدل شد، و سوم: عمل بر مبنای اعتقاد – که زندگی او را سیال کرد و از یکنواختی به در آورد – و نهایتا چهارم: قاطعیت در عمل که مثلا در ماجرای جدایی طلبی دموکرات ها در کردستان، او را در برابر طالقانی و بازرگان -که با هردو دوستی دیرینه داشت – قرار داد. او‌نمادی از یک درجه دار متعهد و مقتدر بود.

سپهبد قرنی پس از گذشت ۷۲ روز از پیروزی انقلاب اسلامی، توسط چند تروریست گروه فرقان به شهادت رسید. این روزنامه‌نگار درباره اکبر گودرزی سرکرده ضاربین نوشت.

نویسنده این سطور از آغاز تا پایان دهه هفتاد، برای آموختن علوم قدیمه، به تحصیل در مدرسه مرحوم آیت الله مجتهدی اشتغال داشت و تقریبا تا پایان سطوح عالیه را، در این مدرسه فرا گرفت. از جمله ویژگی‌های شاخص آقای مجتهدی، قیافه شناسی عحیب او بود.

البته شناخت چهره نه به مفهوم متعارف و روانشناختی آن،بلکه مهارتی شخصی بود که از تجربیات معنوی و کاری وی منشاء می گرفت. ایشان نقل می کرد که: در سالیان منتهی به پیروزی انقلاب، اکبر گودرزی برای تحصیل به مدرسه ما آمد.

من از همان آغاز،در چهره او‌،نوعی کراهت و تیره‌گی دیدم! گودرزی در مدت حضور در مدرسه، تقریبا هر کاری می‌کرد به جز طلبه گی متعارف! همین موجب شد که روزی در خلال درس، او را با اتصاف به صفت«منافق»، از مدرسه اخراج کردم.

او پس از اخراج، نزد برخی پیش نمازهای تهران رفته و از من گلایه کرده بود که: فلانی در جمع طلاب، مرا منافق خوانده است.البته سال ها بعد مخاطبان این گلایه ها، از من حلالیت طلبیدند که:ما از اکبر گودرزی غیبت شما را شنیدیم!….شایان ذکر است که گودرزی پس از اخراج از مدرسه آیت الله مجتهدی،ابتدا به مدرسه شیخ عبدالحسین بازار زیر نظرآیت الله سیدهادی خسروشاهی و سپس به مدرسه چهلستون بازار زیر نظر آیت الله شیخ حسن سعید تهرانی رفت و از هر‌ دو مدرسه نیز اخراج شد.

انتهای پیام/