شهادت شیخ نور

به گزارش خبرنگار تاریخ خبرگزاری فارس، امروز ۱۱ مرداد ۱۳۹۷ خورشیدی برابر با ۱۹ ذی القعده ۱۴۳۹ هجری و ۲ آگوست ۲۰۱۸ میلادی است و رویداد‌های تاریخی روز به وقوع پیوست.

*انتقال امام خمینی(ره) از پادگان عشرت آباد به داوودیه (۱۳۴۲ش)

با دستگیری حضرت امام خمینی(ره) و سرکوب قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲، امام را در ابتدا به باشگاه افسران بردند اما ساعاتی بعد به پادگان قصر و در چهارم تیرماه ۴۲ به پادگان عشرت‏ آباد منتقل کردند. پس از مدتی و برقراری آرامش ظاهری، برای آنکه بهانه در زندان ماندن امام از مردم گرفته شود و خشم‏‌ها فروکش کند و نیز امکان حضور دائمی امام در جامعه سلب شود، رژیم پهلوی تصمیم گرفت با انتقال امام از زندان، ضمن در حصر گذاشتن ایشان در محلی تحت اختیار ساواک، آن حضرت را دور از دسترس مردم قرار دهد.

بر این اساس، رییس ساواک به دیدار آن حضرت رفت و ضمن اعلام خبر آزادی ایشان، از امام خواست تا در سیاست دخالت نکنند. پاسخ امام کوتاه و گویا بود. ایشان فرمودند: “ما در سیاستی که شما به عنوان نیرنگ و دروغ و تزویر معنا می‌‏کنید، از اول دخالت نداشته‏‌ایم.” در هر حال، در یازدهم مرداد ۱۳۴۲، حضرت امام پس از حدود ۵۷ روز زندان، به منزلی در داوودیه تهران منتقل شدند.

اگرچه قصد رژیم از انجام این عمل، کنترل بیشتر بر روی امام در نقط‌ه‏ای خارج از زندان بود، اما مردم بلافاصله پس از اطلاع، بدون ترس و واهمه از تعقیب و دستگیری ماموران ساواک، سیل آسا روانه منزل امام شدند. یک روز پس از انتقال امام به داوودیه، روزنامه‏‌های کشور خبری را به دستور ساواک منتشر کردند تا در نظر مردم چنین وانمود کنند که انتقال امام از زندان به محل جدید، به دلیل تفاهمی بوده که میان ایشان و مقامات انتظامی به وجود آمده است. اما این توطئه به زودی با انتشار اعلامیه‌‏هایی توسط مراجع و علما افشا شد و بطلان آن آشکار شد. حضرت امام خمینی(ره) تا فروردین سال بعد به مدت هشت ماه در این منزل سکونت داشتند و در ۱۸ فروردین ۱۳۴۳ آزاد شدند. حوادث بعدی سرانجام به نحوی به وقوع پیوست که زمینه‏‌های اعتراض شدید آن حضرت به کاپیتولاسیون را در آبان ۱۳۴۳ به وجود آورد و در نهایت، رژیم برای اینکه امام به کلی از کشور به دور باشد، ایشان را در ۱۳ آبان ۱۳۴۳ به ترکیه تبعید کرد.

*شهادت آیت ‏اللَّه «شیخ فضل‏ اللَّه نوری» به دست ایادی وابسته به استعمار در تهران (۱۲۸۸ ش)

حاج شیخ فضل اللَّه کجوری معروف به نوری فرزند ملاعباس در سوم دی ماه ۱۲۲۳ شمسی برابر با دوم ذیحجه ۱۲۵۹ قمری متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتی، به عراق رفت و از محضر درس میرزای بزرگ شیرازی و میرزا حبیب اللَّه رشتی استفاده کرد. شیخ فضل‏اللَّه در طی سالیان متمادی حضور در درس استادان زمان، به مجتهدی برجسته و فقیه نامدار تبدیل شد و پس از چندی در سال ۱۲۶۴ ق با اشاره میرزای شیرازی برای هدایت و پیشوایی جامعه ایران، راهی تهران شد.

وی در تهران به اقامه جماعت و تالیف و تدریس علوم اسلامی و حوزوی پرداخت و بر اثر مهارت در فقه و اصول و سایر علوم اسلامی به زودی مورد استقبال طلاب و روحانیون قرار گرفت. در این میان فضلای برجسته‏‌ای تربیت یافتند که حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، حاج آقا حسین قمی، میرزا ابوالقاسم کبیر قمی، علامه محمد قزوینی و… از آن جمله‏‌اند.

او در کنار فعالیت‏های علمی، به فعالیت‏های سیاسی هم می‏‌پرداخت و به شدت با تز جدایی دین از سیاست مخالفت ورزید. شیخ در اوایل مشروطیت از پیشگامان و مجاهدان این نهضت بود و دوشادوش سیدعبداللَّه بهبهانی و سیدمحمد طباطبایی به مبارزه پرداخت.

شیخ فضل‏‌ا‌للَّه نوری در جریان تدوین قانون اساسی پیشنهادهایی به مجلس داد. ذکر مذهب جعفری به عنوان مذهب رسمی کشور و اصل نظارت فقها بر قوانین مجلس شورای ملی از جمله این پیشنهادها بود گر چه مورد مخالفت نمایندگان قرار گرفت ولی از هوشیاری و شمِّ سیاسی او حکایت داشت.

ولیکن پس از چندی پی برد که دست‏های پلید و پنهانی به قصد پایمال کردن خون‌‏های ریخته شده در راه این نهضت پیدا شدند و مشروطه را نه به معنای حکومتی که مشروط به رعایت حدود و قوانین الهی باشد، بلکه به معنای رژیمی که مردم در مقابل آن مشروط به سکوت باشند و قوانین غربی در آن به اجرا درآید می‏‌خواهند.

لذا مخالفت خویش را از مشروطه غیرمشروعه اعلام کرد و به تمام بلاد و ولایات تلگراف زد و مشروطه را حرام دانست. سرانجام جناح مقابل در یک دادگاه به ظاهر ملی او را محکوم به اعدام کردند. ایشان در برابر دعوت سفارت روس برای پناهندگی هرگز زیر بار این ذلت نرفت و شهادت در راه خدا را پذیرا شد. سرانجام شیخ فضل اللَّه نوری را که خود از بنیانگذاران نهضت مشروطه در ایران بود، در ۱۱ مرداد ۱۲۸۸ شمسی برابر با سیزدهم رجب ۱۳۲۷ ق، مصادف با سالروز ولادت امام علی(ع) به چوبه دار کشیده و در میدان توپخانه تهران به شهادت رساندند. پیکر شیخ در ابتدا پس از اهانت‌‏های فراوانی که به آن روا داشتند، توسط خانواده و دوستان در محل امنی در تهران مدفون شد، اما پس از گذشت ۱۸ ماه، جنازه شیخ را به طور مخفیانه و در حالی که هنوز سالم و تازه بود به قم منتقل کردند و در یکی از حجره‏‌های شمالی صحن حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپردند.

*تنفیذ حکم ریاست جمهوری شهید «محمدعلی رجایی» ایران از سوی امام خمینی(ره) (۱۳۶۰ ش)

پس از عزل بنی‏‌صدر از مسند ریاست جمهوری که قبل از آن، حضرت امام، وی را از فرماندهی کل قوا برکنار کرده بودند، کشور در حالی مهیای دومین انتخابات ریاست جمهوری شد که اثر تلخی این حادثه که در نخستین سال‏های پیروزی برای نظام نوپای اسلام روی داد در کام دوستان و یاران انقلاب و ملت شریف و انقلابی ایران باقی مانده بود.

در این میان دومین انتخابات ریاست جمهوری، زمینه‏‌ای فراهم آورد تا لیاقت، کاردانی و تعهد شهید رجایی پس از آن دوران تلخِ حاکمیت نفاق و لیبرالیزم بر کشور، بیش از پیش آشکار شود. با اصرار و تاکید جناح‏‌های خط امام و معتقدان به ولایت، شهید رجایی در این انتخابات شرکت کرد و با رای قاطع و خیره‏ کننده مردم شریف ایران که نشانه محبوبیت وی به رغم دوران محدودِ نخست وزیریش بود، دومین رییس جمهوری اسلامی ایران شد.

شیرینی خاطره مراسم تحلیف و تنفیذ حکم او در حضور حضرت امام در یازدهم مرداد سال ۱۳۶۰ که به هنگام دریافت حکم ریاست جمهوری، در برابر مرشد و مراد خود، زانو به زمین زد، هیچ گاه از ذهن ملت شریف ایران محو نخواهد شد. شهید رجایی در دوران کوتاه ۲۹ روزه ریاست جمهوری خود که شهید باهنر را به عنوان نخست ‏وزیر به مجلس معرفی و پس از تصویب مجلس در کنار خود داشت، با تشکیل کابینه‏‌ای انقلابی و جوان، در صدد برآمد مشکلات ناشی از شرایط جنگی، بحران‏های اقتصادی، اشتغال، تورم و… که بیشتر آنها به دلیل مصروف شدن وقت مسؤولان در اختلاف با بنی ‏صدر لاینحل مانده بود را مرتفع نمایند ولی شهادت او در هشتم شهریور همان سال، ملت ایران را از وجود این شخصیت گرانقدر محروم ساخت و شهید رجایی را به آرزوی دیرین خود رساند.

*رویدادهای مهم این روز در تقویم هجری ( ۱۹ ذی القعده ۱۴۳۹ )

*انقعاد معاهده ‏ “اَرزَنه الروم” میان ایران و عثمانی(۱۲۳۸ ق)

پس از شکست دولت عثمانی از ایران، دولت مزبور تقاضای صلح نمود و معاهده‏ای در ارزنه الروم در ذی قعده‏ سال ۱۲۳۸ ق بین نمایندگان طرفین به امضا رسید که شامل هفت ماده بود. به موجب این عهدنامه، دولت ایران ولایاتی را که از عثمانی تصرف کرده بود باز گرداند ودولت عثمانی نیز تعهد کرد که به زوّار ایرانی آزار نرساند و مالکیت ایران را بر بندر خرمشهر،جزیره‏ی خضر و ساحل چپ اروند رود و نیز حق کشتی رانی در این قسمت رودخانه را به رسمیت بشناسد. همچنین قرار شد هر دولت در پایتخت یکدیگر سفیر و نماینده داشته باشد.

*درگذشت “کمال الدین فارسی” ریاضی‏دان ایرانی(۷۱۸ ق)

کمال الدین فارسی ریاضی‏دان و فیزیک‏دان ایرانی در جوانی برای کسب علم و فضیلت به سفر پرداخت تا از دانش استادان برجسته‏ی عصر خود،بهره گیرد. با این که مدت عمر او کوتاه بود، اما آثار بدیعی در ریاضیات و نورشناسی بر جای گذاشت. مهم‏ترین اثر به جا مانده ازکمال الدین فارسی، رساله‏ی تَذکِرَهُ الاحباب می‏باشد که در مورد نظریه‏ی اعداد، تحریر شده است. مطالعه و بررسی این رساله نشان می‏دهدکه او ریاضی‏دانی مبتکر و صاحب اندیشه‏ای نو و دقیق بوده است. از دیگر آثار این ریاضی‏دان ایرانی، می‏توان به کتاب تنقیح المناظر اشاره کرد که هنوز هم به عنوان یک کتاب مرجع مورد استفاده‏ی پژوهشگران است.

*تهاجم نظامی عراق به کویت (۱۹۹۰م)

کمتر از دو سال پس از پایان جنگ ایران و عراق، از روز دوم اوت سال ۱۹۹۰م، با تهاجم نظامی عراق به کویت و اشغال خاک این کشور از طرف نیروهای عراقی، بحران عظیمی در خاورمیانه و خلیج فارس آغاز شد که تا پایان سال ۱۹۹۰م، کلیه حوادث و جریانات مهم دیگر بین‏ المللی را تحت الشعاع خود قرار داد.

در پی این تهاجم، کشورهای جهان واکنش تند و یکپارچه‏ای نشان دادند و شورای امنیت سازمان ملل متحد با صدور چندین قطعنامه درباره محکومیت تجاوز عراق و تاکید بر لزوم تخلیه بدون قید و شرط کویت از نیروهای متجاوز، سرانجام روز پانزدهم ژانویه ۱۹۹۱م را به عنوان آخرین مهلت تخلیه کویت از طرف نیروهای عراق تعیین کرد و بعد از این تاریخ، توسل به زور برای بیرون راندن نیروهای متجاوز را از کویت تجویز کرد.

در اوایل سال ۱۹۹۱م، پیش از فرا رسیدن ضرب الاجل نیمه ژانویه ۱۹۹۱م، بیش از پانصد هزار سرباز امریکایى و دویست هزار سرباز از کشورهای متحد امریکا، علیه عراق در منطقه خلیج فارس متمرکز شده بودند. تعداد هواپیماهای جنگنده و بمب‏افکن متحدین در این عملیات، بیش از ۱۲۰۰ فروند و تعداد تانک‏های آنها قریب ۴۰۰۰ دستگاه بود.

علاوه بر آن، بیش از یک‏صد کشتی جنگی در آب‏های خلیج فارس و اطراف آن گرد آمده بودند. با چنین تدارکی در منطقه که از پایان جنگ جهانی دوم به این طرف سابقه نداشت، شروع عملیات جنگی علیه عراق در صورت خودداری آن کشور از تخلیه کویت قطعی به نظر می‌‏رسید.

با خودداری صدام حسین، دیکتاتور سفاک عراق از پذیرش اولتیماتوم شورای امنیت، حملات امریکا و نیروهای متحد، در کمتر از ۴۸ ساعت پس از انقضای مهلت، آغاز شد و در جریان این حملات، بی‏سابقه‏‌ترین خرابی‌‏ها و ویرانی‏‌ها به بار آمد. در این میان شورش میلیونی مخالفان صدام در عراق شکل گرفت اما نیروهای غربی که ادامه حکومت صدام ذلیل و شکست خورده را بر جانشینان احتمالی او که به دنبال حکومت اسلامی بودند، ترجیح می‏‌دادند، در حالی که ساعاتی تا سقوط بغداد باقی نمانده بود، دست از حملات خود برداشتند و صدام با سرکوب بی‏رحمانه این شورش، نگرانی‏‌های امریکا از این جهت را برطرف ساخت.

انتهای پیام/