[ad_1]
به گزارش خبرگزاری تسنیم، تدین که دنیای هنر از او به عنوان نخستین هنرمند در این حوزه هنری یاد خواهد کرد، نخستین نمایشگاه رسمی خود در هنر نقاشی موزیکال را با ارایه و نمایش بیش از ۳۰ تابلو و با همکاری سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و رایزنی فرهنگی کشورمان در ایتالیا، در تهران برگزار میکند. به این بهانه با پژمان تدین همصحبت شدیم و از وی پرسشهایی درباره هنر جدیدش و راههای جهانی شدن هنرمندان کشورمان و آثارشان پرسیدیم.
از شما اطلاعات کلی در دست داریم؛ زاده اصفهان هستید، پدربزرگ شما هنرمند بود و پیش او و اساتید دیگر مفاهیم اولیه هنر را آموختید. برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفتید و حالا در تهران نمایشگاهی را از آثار نقاشی موزیکال خود برگزار میکنید. آیا شما در نقاشی سبک ابداع کردهاید؟
در نقاشی، امروزه آنقدر سبکهای متفاوت کار شده که دیگر شاید بتوان گفت که دیگر هیچ نقاشی نمیتواند سبک جدیدی ارایه دهد. در صد سال اخیر تمام سبکهای نقاشی اجرا شده و اگر کسی مدعی شود که من سبکی در نقاشی ابداع کردهام، به نظرم کمی زیادهگویی است. کار من تنها اضافه کردن موسیقی به نقاشی است. نقاشیهای من در سبک سمبولیسم و یا هنر کانسپتوآل رسم میشوند. کاری که من کردم این بود که با گذاشتن تعدادی سیم که روی تابلوها به ارتعاش میآیند، موسیقی را به فلسفه نقاشی اضافه کردم.
ما در رشتههای مختلف هنر شاهد تلفیق بودهایم؛ مخصوصاً در موسیقی که موسیقیهای تلفیقی در این چند سال اخیر هم رشد بسیاری داشته است. با این حال فکر میکنم که پیش از این تلفیقی بین موسیقی و نقاشی، نشده بود. پیش از شما این کار صورت گرفته بود؟
این کار تنها به صورت فلسفی و تئوری شده بود. بیش از صد سال قبل، نقاشی روسی به نام واسیلی کاندینسکی، تابلوهایی میکشید و نامهای آنها را از اسامی همچون سمفونی شماره ۲ انتخاب میکرد. نقاشی بود که درباره موسیقی صحبت میکرد. ادعایش این بود که وقتی نقاشی میکنیم، از رنگها باید صدای موسیقی بشنویم و اصلاً نقاشی هدفش این نیست که حقیقت را به ما نشان میدهد. همانند اینکه وقتی موسیقی گوش میدهیم و تصاویری به ذهنمان میآید، میگفت که نقاشی هم باید موسیقی را تداعی کند. معتقد بود وقتی که بیننده رنگ و شکل و فرم را مینگرد، یک موسیقی را بشنود. ولی به صورت فیزیکی و واقعاً اینکه از تابلو نقاشی، نوای موسیقی را بشنویم، اولین کسی هستم که در دنیا این کار را انجام داده است. البته در حوزههای دیگری مانند مجسمهسازی قبلاً این کار شده است. مجسمههایی بودند که تعدادی سیم و لولههای ارتعاشی داشتند و نواهایی از آن خارج میشد. الان هم مجسمههایی هستند که وقتی باد میوزد، از لولههای تعبیه شده در آن صدایی مانند «هوووووو» خارج میشود.
با وجود اینکه تئوری این نقاشی موزیکال ارایه شده بود، چرا نقاشها آن را عملی نکرده بودند؟
بیشتر نقاشیها روی بوم کشیده میشود و جنس بوم هم از پارچه است و نمیتوان با پارچه این تجربه را کسب کرد و نقاشها هم هیچوقت این کار را نکردهاند که آن را با راهحلی ساده برطرف کردم. من قبلاً در ایران که بودم، ساز میساختم. سهتار و سنتور میساختم. با استفاده از این تجربه، تابلوها را روی چوبهای خیلی نازک درست کردم و روی آن نقاشیهایم را کشیدم که خیلی شبیه به نقاشیهای کشیده شده روی بومهای پارچهای هستند. وقتی کسی به این تابلو نزدیک میشود، سیمهای ظریفی را میبیند و حتی میتواند با دست آنها را به ارتعاش دربیاورد و صدای موسیقایی را بشنود که ارتباط با مفهوم اثر نقاشی دارد.
مانند این تابلو که در مقابل ماست. تصاویر این اثر درباره داویر موسیقایی است که در ایران قدیم، تمام تئوریهای دستگاههای موسیقی ما در این دایرهها با حروفی مانند ابجد نوشته میشدند. من همان را روی تابلو کشیدهام. روی دوایر بالایی آن، درباره یک دستگاه موسیقی صحبت شده که من آن دستگاه موسیقی را در سیمهای زیر کوک کردهام و میتوان با این سیمها، این دستگاه موسیقی را نواخت.
پس با این سیمهای شما میتوان یک قطعه موسیقایی را نواخت؟
دقیقاً، ولی به صورت خیلی ساده. البته هدف من این نبود که یک ساز موسیقی ابداع کنم. برای من نقاشی مهم است و به همین دلیل این آثار خیلی ظریف به بخش موسیقایی وارد میشوند. برخی از تابلوها ۸ و برخی دیگر هم ۵ سیم دارد. با این حال میتوان برخی از قطعات را به صورت ساده اما مناسب با این سیمها اجرا کرد.
شما بعد از چند سالی که این تابلوها را خلق میکنید، آثارتان را اولین بار در ایران نمایش میدهید. تا حالا در ایران مشابه این کار انجام شده است؟
خوشبختانه نه. تا الان که نبوده؛ ولی بعد از این فکر میکنم که از آن استقبال شود و شاهد کارهای مشابه باشیم.
در خارج از کشور در چه کشورهایی این هنر خود را معرفی کردهاید؟
فقط در ایتالیا و آنهم به صورت محدود این کار انجام شده است.
ایده این کار از چه زمانی با شما بود و از چه سالی آن را اجرا کردهاید؟
از حدود ۱۰ سال قبل ایده این کار را در ذهنم پروراندم؛ ولی از ۳ سال پیش آن را به مرحله عمل آوردم و به صورت رسمی آن را با برگزاری نمایشگاهی در ایتالیا معرفی کردم. در این مدت هم با حدود ۸ نمایشگاه خیلی معروف در ایتالیا برای معرفی این هنر همکاری کردهام.
استقبال چطور بود؟
خیلی خوب و عالی بود. به زودی هم قرار است با یکی از نمایشگاههای خیلی معروف رم، همکاری کنم و نمایشگاهی در آن دایر کنیم. قرار است در این نمایشگاه به عنوان نخستین کسی که تلفیق نقاشی و موسیقی را ابداع کرده است، معرفی شوم.
نمایشگاهی از این آثار در خارج از ایتالیا هم برگزار کردهاید؟
تا کنون نه؛ ولی مذاکرات مقدماتی با چند گالری بزرگ در فرانسه، کانادا و آمریکا انجام دادهایم تا در این کشورها هم نمایشگاههایی را برگزار کنیم.
پس هنوز برگزار نشدهاند؟
راستش را بخواهید، نمایشگاههایی تنظیم شده بودند؛ ولی من آنها را عقب انداختم، زیرا میخواستم حتماً از ایران این کار را آغاز کنم تا ایران به عنوان مهد تولد این هنر، معرفی شود. نمیخواستم هنرمندی باشم که از ایتالیا این کار را آغاز کرده است.
به هر حال شما در ایتالیا چند نمایشگاه برگزار کردهاید؟
این نمایشگاهها با همکاری بخشهای خصوصی و به صورت محدود بوده و نه نمایشگاههایی که از طرف دولت ایتالیا برگزار شده باشد. به من از یک ارگان دولتی ایتالیا پیشنهاد برگزاری نمایشگاهی را ارایه دادند و حتی تاریخ آن را هم اعلام کردند که مخالفت کردم و گفتم بعد از نمایشگاه ایران و چاپ و انتشار کاتالوگ این هنر، با برگزاری نمایشگاهشان موافقت خواهم کرد.
دعوت به برگزاری نمایشگاه در کشورهای دیگر، بازخورد برگزاری نمایشگاهها در ایتالیاست؟
بله، بعد از اینکه تصاویر این نمایشگاهها را در سایت شخصی من و یا گارلریها دیدهاند، از من دعوت به برگزاری نمایشگاه کردهاند که آنها را بعد از نمایشگاه تهران، اجابت خواهم کرد.
با نگاهی که به این آثار، متوجه میشویم که در بیشتر آنها یک روح شرقی و ایرانی نهفته است. درست متوجه شدهام؟
این کارها در چند سبک تولید میشوند. یکسری از آنها به صورت مینیمال و بسیار ساده هستند. در این تابلوها رابطه ادبیات، رنگ و موسیقی ایران استفاده شدهاند. رنگهای همه نقاشیها همه از رنگهای به کار رفته در کاشیکاریهای مساجد و بناهای اصفهان است. درست است، نقاشیها اغلب روح شرقی دارند.
شما در ایتالیا که مهد رنسانس است، اصرار بر استفاده از قالب هنر ایرانی ـ اسلامی دارید، علت آن چیست؟
در هنر اسلامی، از ریاضیات و نجوم، بهره بسیار شده است. من سالها در اروپا زندگی کردهام. آنها دم از رنسانس میزنند اما خودشان هم معتقدند که اگر هنر اسلامی در شهرهای مهم آن مانند ایران و بغداد نبود، اروپاییان هنر یونانی را نمیشناختند، چون مسلمانها هنر و کتابهای یونانی را ترجمه کردند و اروپاییان از آن بهره بردند. به همین دلیل برای من مهم است که تمام این سابقه هنر ایرانی را در آثارم نشان دهم. تمام دستنوشتهها (که از نسخههای اصیل قدیمی ایران تهیه شدهاند) را در آثارم آوردهام. در یکی از تابلوها نقاشی کلیسایی قرون وسطایی را در کنار دو اثر از نقاشی ایرانیان در همان دوره را آوردهام تا نشان دهنده غنای هنر ایرانی باشد. این را هم بگویم که موسیقی اروپا در قرون وسطی، با الهام از موسیقی شرقی و ایرانی تغییر و با حضور مسلمانان در اروپای جنوبی، موسیقی کلیسایی و سازهای آنها تفاوت پیدا کرد و به رشد رسید. این تابلوها درباره تمام این مسایل بحث میکند.
این ایده که از معرفی هنر خود را از ایران شروع کنید و بعد به تمام دنیا گسترش دهید، مال خود شماست؟
بله، این ایده شخص خودم بود و آرزویم بود که این کار از ایران شروع شود.
کجا مطرح کردید؟
در حقیقت برای اولین بار موزه موسیقی تهران این موضوع را مطرح کرد. تماس گرفتند و خبر دادند که کار من را دیدهاند و ابراز علاقه کردند که این نمایشگاه در موزه موسیقی برگزار شود. من با رایزنی فرهنگی ایران در ایتالیا این موضوع را مطرح کردم که آنها هم استقبال کردند و گفتند که حاضرند من را معرفی کنند که این نمایشگاه حالت رسمی پیدا کند که این اتفاق هم افتاد. بعد هم با هماهنگی ادارهکل فرهنگی ایرانیان خارج از کشور سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، به این مقطع رسید.
شما در نمایشگاههای خود چند تابلو به نمایش میگذارید؟
بستگی به نمایشگاه دارد. مثلاً نمایشگاه روز پنجشنبه ۲۵ شهریور در موزه موسیقی تهران را با حدود ۳۰ تابلو دایر میکنم. فروش این آثار هم بستگی به نمایشگاه و مکانی که در آن برگزار میشود دارد. گاهی ۹۰ درصد آثار فروش میروند و گاهی در نمایشگاهی در شهرکی دورافتاده که کار تبلیغات هم به درستی انجام نشده، فقط یک تابلو به فروش رفته است.
با هم برخی از تابلوهایتان که برای این نمایشگاه آماده میکنید را تماشا کردیم؛ ولی من امضایتان را پای کارتان ندیدم.
امضا، خیلی وقتها ربطی به اثر ندارد و گاهی هم اثر، تحتالشعاع امضا قرار میگیرد. به همین دلیل امضای خود را پشت تابلو میزنم.
حرف آخر.
بعد از این همه سال حضور در ایتالیا، ارتباطاتی با جوامع هنری اروپا دارم که از آن میتوان برای معرفی هنر ایران بهره برد. به همین دلیل و درباره فعالیتهای هنرمندانی که توسط سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلایم به اروپا اعزام میشوند، اعلام آمادگی برای همکاری میکنم.
نمایشگاه «نقاشیهای آهنگین» آثاری از پژمان تدین، هنرمند نقاش و موزیسین مقیم ایتالیا روز پنجشنبه، ۲۵ شهریورماه جاری ساعت ۱۸ تا ۲۰ افتتاح میشود. در حاشیه برپایی این نمایشگاه، ورکشاپ آوای نقاشی این هنرمند نقاش و موزیسین مقیم ایتالیا، ۲۷ شهریورماه به مدت دو روز از ساعت ۱۰ تا ۱۷ برگزار میشود و پس از پایان این کلاس آموزشی، به تمامی شرکتکنندگان گواهی گذراندن این کلاس از سوی مدرس و نگارخانه شهر، اعطا میشود. همچنین، از آثار منتخب هنرجویان شرکتکننده در این ورکشاپ، نمایشگاهی به مدت یک هفته در محل نگارخانه شهر آوا برپا میشود.
نمایشگاه «نقاشیهای آهنگین» به مدت یک هفته از ساعت ۱۰ تا ۲۰ در میدان تجریش، خیابان شهید دربندی (مقصود بیک سابق) خیابان موزه، نگارخانه شهرآوا موزه موسیقی، برای بازدید هنردوستان و عموم علاقمندان، دایر است.
انتهای پیام/
[ad_2]
لینک منبع