ارتجاع و دیگر هیچ!

خبرگزاری فارس: شاهد توحیدی: در بازار مکاره سیاست و فرهنگ در این روزگار، گاه اخباری به گوش می رسد که شنونده هرچند با حداقلی از اطلاعات تاریخی و سیاسی، یا بدین نتیجه می رسد که تصمیم گیرنده‌گان از ابتدایی ترین و در عین حال مشهورترین مبانی نظری نظام بی خبرند و یا به طریق خیانت گام نهاده اند.

شاهدان سیاست در مقطع اوج گیری انقلاب اسلامی به یاد دارند که درآن دوران و یکی ـ دو سال پس از آن، ملی گرایان – که در صدد ایجاد رهبری موازی با امام خمینی بودند – به گونه ای گسترده به بازآفرینی یاد و خاطره دکتر مصدق پرداختند و در این طریق، هیچ فرصتی را فرو نگذاردند.

این تلاش ناکام اما، دیری نپایید و با موضع گیری آشکار وفاداران به مصدق بر علیه مسلمات احکام اسلامی، جوهره فکری آنان بر ملا گشت. رهبر انقلاب در سخنرانی شدیداللحنی ضمن اعلام ارتداد جبهه ملی و هشدار قاطع به مروجان تفکر این گروه، مصدق را نامسلمان خواند و دیدگاه خویش درباره وی را- که پیش از آن به دلیل حفظ و حدت نیروهای سیاسی مکتوم نگاه داشته بود – بر ملا ساخت. در پی اعلام این دیدگاه امام خمینی، مردم به گونه ای خودجوش به خیابان ها ریختند و با حذف نام مصدق از یکی از خیابان های بزرگ تهران و نامگذاری آن به نام مبارک ولی عصر(عج)، پیروی خویش را از رهبرانقلاب اعلام داشتند.

از آن پس جماعت مصدق گرا، با ره بردن به پستوی و خاموشی و انتظار، به دنبال فرصتی بودند که بار دیگر مکنونات قلبی خویش را عیان کنند.

حدود دو دهه بعد و پس از رویداد دوم خرداد ۱۳۷۶، متولیان این رویداد که سکولاریزه کردن نظام اسلامی را وجهه همت خویش قرار داده بودند، با طرح مجدد نام مصدق، راه را براین گروه رانده شده از سیاست ایران گشودند و عرصه فرهنگ، سیاست و رسانه را به میدان تاخت و تاز مصدقی ها تبدیل کردند.

با این همه اما، با مقاومت نیروهای وفادار به انقلاب و امام، مصدقیان با همه تکاپویی که در احیای مراد خویش نشان دادند، از این عرصه مغبون بیرون آمدند و نتوانستند نظام را به تجلیل از وی متقاعد کنند.

دیروز شنبه ۱۲ اسفندماه ۱۳۹۶، از زبان عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران خبری منتشر شد مبنی بر اینکه کمیته نامگذاری شورای شهر تهران بنا دارد که نام خیابان کارگر شمالی را به مصدق تغییر دهد.

این تصمیم همانگونه که انتظار می‌رفت، با استقبال و تحسین بنگاه‌های خبری ضد انقلاب روبرو و بدین تفسیر گردید که جمهوری اسلامی رفته رفته با عقب نشینی از دیدگاه‌های بنیادگذار خود، به سوی سکولارشدن روان و از رفتارهای خود در سالیان آغازین تاسیس روی برگرفته است.

آیا اعضای کمیته مورد اشاره به ماهیت رفتار خود و آثار فرهنگی و سیاسی آن اندکی اندیشیده‌اند؟ یا مثلا تصور کرده اند که برداشتن نام مصدق از یکی از خیابان‌های شاخص تهران در سال ۱۳۶۰، از سرهوسرانی یا بی دلیل انجام شده است؟

آیا آنان از نقش مصدق در سرکوب جریان مذهبی در نهضت ملی و ملکوک نمودن نام آنان بی خبر مانده اند؟ آیا این جماعت نمی دانند که این فرد با زیاده خواهی‌های قانونی، عملا یک نهضت پیروز را به شکستی کنسرسیومی کشید؟ و از همه مهمتر آیا این جماعت که از مواجهه با عوارض بارش یک برف در تهران یا آتش گرفتن یک ساختمان ناتوان مانده اند، هنری جز اینگونه رفتارهای پوپولیستی و پوچ ندارند؟

منبع: جوان آنلاین

انتهای پیام/