ولادت حضرت معصومه(س) دختر گرامی امام کاظم(ع)

خبرگزاری فارس ـ گروه تاریخ: حضرت فاطمه معصومه(س)در روز اول ذی القعده سال ۱۷۳ هجرى قمرى در مدینه متولد شدند. طبق محاسبه‌ شمسی  این تاریخ مطابق با ۶ فروردین ۱۶۹ هجری شمسی است.

پدرشان امام هفتم شیعیان حضرت موسى بن جعفر(ع) و مادرشان حضرت نجمه‌ خاتون(س) است. آن بانو مادر امام هشتم نیز هست. لذا حضرت معصومه(س) با حضرت امام رضا (ع) از یک مادر هستند.

این بانوی با فضیلت از طرف امام رضا(ع) به معصومه(س) لقب گرفت.

علامه مجلسى(ره) می‌نویسد: امام ‌رضا(ع)فرمود： « مَنْ زَارَ الْمَعصُومَهَ بِقُمْ کَمَنْ زَارَنى ‏»

هر کس معصومه(س) را در قم زیارت کند، مانند کسى است که مرا زیارت کرده است.

این بیان و لقب را نباید دست کم گرفت. عصمت مراتب دارد و حضرت فاطمه معصومه(س) گرچه در مرتبه عصمت چهارده معصوم قرار ندارند ،ولی بسیار نزدیک به آن‌ها هستند که امام رضا(ع) چنین تعبیری کرده‌اند. و ریشه عصمت، معرفت است. باید بدانیم ایشان معرفت بسیار بالایی داشته‌اند که به این درجه رسیده‌اند.

حضرت معصومه(س)، شرافت بسیار بالا و نیکی‌ها و احسان‌های بسیار چشمگیری دارند. ایشان در زبان علمای شیعه به «کریمه ‏اهل‏بیت‏» یاد مى‌‏شود و ظاهرا ریشه آن، رؤیای صادق مرحوم آیت ‏الله ‏سید محمود مرعشى نجفى است که در آن رویا، امام ‏صادق(ع) به آیت‌الله مرعشی نجفى(ره) که با دعا و راز و نیاز تلاش می‌کرد تا قبر مطهر حضرت فاطمه زهرا(س) را بیابد. ‏فرمود： بر تو باد به کریمه اهل‏ بیت و ایشان را به زیارت قبر فاطمه معصومه(س) راهنمایی می‌کنند.

در سال ۲۰۰ هجری در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا(ع) به مرو انجام شد و آن حضرت(ع) بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.

یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه(س) به شوق دیدار برادر و ادای پیام ولایت مانند حضرت زینب کبری(س) به همراه کاروانی بالغ بر ۴۰۰ نفر که عده اى از برادران و برادرزادگان هم در بین آنها بودند، به طرف خراسان حرکت کردند و پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مسلمان مى‌رساندند و مخالفت خود و اهل‌بیت(ع) را با حکومت بنى‌عباس اظهار مى‌کردند.

وقتی کاروان حضرت به شهر ساوه رسید، عده‌اى از مخالفان اهل بیت(علیهم‌السلام) راه را سد کردند و با همراهان حضرت معصومه(س) وارد جنگ شدند. در نتیجه تقریبا اکثر مردان کاروان به شهادت رسیدند و عده‌ای مجروح شدند و حضرت معصومه(س) را نیز مسموم کردند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود، ایشان قصد شهر قم را نمودند و فرمودند：مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى‌فرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است.

در روز ۲۳ ربیع‌الاول سال ۲۰۱ هجرى (۲آبان ۱۹۵ شمسی) حضرت وارد شهر مقدس قم شدند و به مدت ۱۷ روز در این شهر زندگى کردند.

در این مدت، مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بودند. محل عبادت آن حضرت به نام «بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.

روزى جمعى از شیعیان وارد مدینه شدند و تعدادى پرسش در نامه ه‏ایى نوشته و به خاندان امامت بردند. حضرت موسى بن ‏جعفر(ع) در سفر بود و امام رضا(ع) در مدینه تشریف نداشت. هنگامى که آن گروه از مدینه قصد عزیمت داشتند، از اینکه خدمت امام رضا(ع) نرسیده بودند و دست ‏خالى بدون پاسخ به سؤالات علمى و دینى خویش به وطن برمى ‏گشتند، در حالی که بسیار اندوهگین بودند.

حضرت فاطمه معصومه(س) که در آن ایام هنوز به سن بلوغ نرسیده بود، از مشاهده غم و اندوه آنان متاثر شده و پاسخ پرسشهاى آنان را نوشت و به آنها عنایت فرمود. شیعیان مدینه را با سرور و شادى ترک کردند، در بیرون مدینه با امام کاظم(ع) مواجه شده و واقعه را به اطلاع حضرت رساند و دستخط حضرت معصومه(س) را به امام(ع) ارائه دادند. حضرت امام کاظم(ع) پس از مطالعه جواب سؤالات، شادى و ابتهاج خود را با این جمله بیان فرمودند：

«فداها ابوها： پدرش به فدایش!»(۱)

پیشگویی امام صادق(ع) از حضور حضرت معصومه(ع) در قم：

امام صادق(علیه السلام) فرمود：

«وَ إِنَّ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ بَلْدَهُ قُمَّ وَ سَتُدْفَنُ فِیهَا امْرَأَهٌ مِنْ أَوْلَادِی تُسَمَّى فَاطِمَهَ(س) فَمَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّهُ.

قَالَ الرَّاوِی وَ کَانَ هَذَا الْکَلَامُ مِنْهُ قَبْلَ أَنْ یُولَدَ الْکَاظِمُ(ع)» ‏

برای ما حرمی است و آن شهر قم است.و به زودی بانویی از فرزندان من در آن جا دفن می ‌شود، که نامش فاطمه(س) می ‌باشد.

هر کس او را زیارت کند، بهشت برای او واجب است.

راوی حدیث می گوید：

امام صادق(ع) این فرمایش را زمانی بیان فرمودند؛ امام کاظم علیه السلام هنوز به دنیا نیامده بود.(۲)

منبع：۱)کتاب حضرت معصومه(س) فاطمه(س) دوم مرحوم محمدی اشتهاردی

انتهای پیام/